งานหัตถกรรมอิตายะของคาคุโนะดาเตะใช้วิธีการตัดคว้านลำต้นอ่อนของต้นเมเปิ้ลคาเอเดะแล้วนำมาถักสานเป็นผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ 

กล่าวกันว่าเทคนิคนี้ถูกพัฒนาขึ้นจากการทำอาชีพเสริมของชาวเกษตรกรในยุคสมัยคันเซ (ราว พ.ศ.2333) แต่ไม่มีเอกสารที่เป็นบันทึกหรือคำบอกเล่าที่แน่ชัดหลงเหลืออยู่ 

ซึ่งก็เป็นการบอกให้เราได้รู้ว่างานหัตถกรรมนี้เป็นงานทำมือจากฝีมือของชาวบ้านล้วน ๆ การที่มีเพียงเรื่องเล่าสมัยเก่าเพียงไม่กี่เรื่องเท่านั้นที่พูดถึงจุดเริ่มต้นของงานฝีมือนี้ทำให้สามารถพูดได้ว่างานหัตถกรรมอิตายะเป็นงานฝีมือของชาวพื้นบ้านอย่างแท้จริง

การทำงานหัตถกรรมนี้จะแบ่งออกเป็นกระบวนการเพื่อให้ได้แผ่นไม้สำหรับสานทรงแถบบาง ๆ จากไม้ดิบและกระบวนการถักแผ่นไม้นั้นออกมาเป็นชิ้นงานซึ่งแทบทั้งหมดจะเป็นการทำงานแบบใช้มือ ส่วนใหญ่จะเป็นผลิตภัณฑ์ประเภท คักโคเบะ (กระเป๋าไม้สานพันรอบเอว) ตะกร้าหวายขนาดเล็ก เป็นต้น

นอกจากนี้ยังมีผลิตภัณฑ์ที่เป็นของเล่นพื้นบ้าน อิตายะคิตสึเนะ (จิ้งจอกไม้) และอิตายะอุมะ (ม้าถัก) งานหัตถกรรมอิตายะเหล่านี้ล้วนเป็นที่ชื่นชอบเพราะเป็นงานทำมือที่แสดงให้เห็นถึงความล้ำลึกของฝีมือ ฉาบไปด้วยสีขาวสะอาดตาของลายไม้